تاریخچه ساعت برند سیکو

SEIKO WATCHES 

 

داستان برند سیکو SEIKO به سال‌های پایانی قرن ۱۹ باز می‌گردد. کینتارو هاتوری بنیان‌گذار سیکو از سن ۱۱ سالگی به‌عنوان شاگرد در یک فروشگاه عمده‌فروشی لوازم خانگی فعالیت می‌کرد. او در ۱۳ سالگی متوجه ظرفیت بالای صنعت ساعت‌سازی شد. کینتارو فهمید که فروشگاه‌های ساعت نه‌تنها با فروش بلکه با تعمیر ساعت‌ها نیز درآمدزایی می‌کنند. او سپس مسیر شغلی خود را به صنعت ساعت‌سازی تغییر داد و سعی کرد تا همه‌ی جزئیات آن را بیاموزد.و پس از مدتی کار افرینی 21 ساله ای بنام Kintaro Hattori کینارو هاتوری فروشگاهی برای تعمیر ساعت و فروش ساعت مچی در شهر گینشا در توکیو ژاپن افتتاح کرد .

 

 

کینتارو پس از موفقیت‌های اولیه در خرید و فروش ساعت، تصمیم گرفت تا وارد صنعت ساعت‌سازی شود. او ابتدا تسوروهیکو یوشیکاوا را استخدام کرد که مهندسی بااستعداد بود. درست یازده سال بعد ، در سال ۱۸۹۲ اولین کارگاه هاتوری به‌نام Seikosha تأسیس شد. کلمه‌ی Seikosha در ژاپنی، «محل کار و تولید محصولات نفیس» تفسیر می‌شود. 

در سال 1892 كینتارو هاتوری كارخانه متروكی را در توكیو خریداری كرد واسم ان را سیكوشا گذاشت .از همان روزهای ابتدایی مشخص بود که هدف هاتوری، تولید محصولات دقیق و با کیفیت است. محصولات اولیه، ساعت‌های دیواری بودند که اولین نمونه‌های آن‌ها ۸ هفته پس از تأسیس کارگاه با برند Seikosha به بازار عرضه شدند. در اینجا بود که كینتارو هاتوری اولین ساعتهای خود را تولید كرد و اینها نشانه آغاز شرکتی بود كه قرار بود یكی از مهمترین تولیدكنندگان ساعتهای جهان شود.

 

 

سیکوشا اولین ساعت جیبی را ساخت.

 

در دورانی که تولید ساعت‌ها کارهای هاتوری اضافه شده بود، فروشگاه او نیز به شهرت مناسبی دست یافت شعبه‌ی دیگری در توکیو تأسیس شد. این فروشگاه در سال ۱۸۹۴ شروع به کار کرد و ساعت بزرگی در بالای آن بود که به Hattori Clock Tower شناخته می‌شد. ساختمان فروشگاه تاکنون چندین بار بازسازی شده است، اما ساعت به‌عنوان نماد و یادبودی از کینتارو هاتوری هنوز در بالای آن قرار دارد.

 

در طول دهه 1890 ، موفقیت کسب و کار ساعت دیواری سیکوشا افزایش یافت ، و کینتارو به دنبال گسترش دامنه تجارت خود بود. در سال 1895 ، وی یک ساعت جیبی به نام Timekeeper ایجاد کرد.شرکت با هدف ایجاد کسب‌وکاری ماندگار در حوزه‌ی ساعت، تصمیم گرفته بود تا فعالیتی جدی و ادامه‌دار در این حوزه داشته باشد. به‌همین دلیل با وجود شکست‌های فراوان در ابتدای راه، هاتوری و تیمش با جدیت به تولید ساعت‌های جیبی می‌پرداختند. این یک قدم حیاتی به جلو بود که بدون آن آینده سیکو بسیار متفاوت خواهد بود زیرا راه را برای اولین ساعت مچی ژاپن هموار می کند.

 

 

در ۱۵ سال اول تولید ساعت‌های جیبی، موفقیت‌های زیادی برای برند ژاپنی به دست نیامد. درواقع آن‌ها بیشتر با خسارت‌های مالی روبه‌رو شدند، اما در سال ۱۹۱۰ اولین دستاوردهای از پایداری در تولید محصول خود را نشان دادند. توسعه‌ی فناوری‌های جدید در تولید ساعت‌ها باعث شد تا اولین نشانه‌های سوددهی از بازار ساعت‌های جیبی، خود را نشان دهند.

 

اولین ساعت مچی سیکو با زیربرند Laurel

 

در سال ۱۹۱۰ صادرات محصولات سیکو نیز شروع شده بود و چین به‌عنوان اولین مقصد انتخاب شد. ساعت‌های دیواری اولین محصولاتی بودند که از سوی سیکوشا به چین ارسال شدند. جنگ جهانی اول در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم، فرصت دیگری را برای ژاپنی‌ها فراهم کرد تا کسب‌وکار خود را در خارج از مرزها و خصوصا چین توسعه دهند. چینی‌ها در آن زمان توانایی خرید و وارد کردن ساعت دیواری از آلمان را نداشتند و به‌همین دلیل محصولات سیکوشا را می‌خریدند.

 

کینتارو پیش از شروع جنگ و در سال‌های ابتدایی آن، مواد اولیه‌ی فراوانی را در اختیار کارخانه‌ی خود گذاشته بود. به‌همین دلیل شرکتش توانایی تولید بیشتری نسبت به رقبای غربی داشت. درنهایت موفقیت‌های زیاد در بازار چین، لقب پادشاه ژاپنی ساعت را به او داد.

در ابتدای دوره Taisho ، ساعتهای جیبی همچنان بسیار محبوب بودند و فقط چند ساعت مچی وجود داشت که به ژاپن وارد می شدند. با این وجود ، كینتارو مصمم به "یك قدم جلوتر" شد و وظیفه دشوار ایجاد اولین ساعت مچی ژاپن را آغاز كرد. در سال 1913 ، وی موفق شد برند لورل را تولید کند. در روزهای ابتدایی ، این شرکت قادر بود فقط 30 تا 50 ساعت در روز تولید کند ، اما ، برای اولین بار ، کینتارو توانست اولین ساعت مچی ژاپن را تولید کند که بسیار محبوب بود .

 

پیدایش برند سیکو seiko

داستان تولد برند سیکو، داستانی متشکل از سقوط و سپس بازگشت به دوران اوج است. در سال ۱۹۲۳ زلزله‌ی سهمگین Kanto ژاپن را لرزاند و کارخانه‌ی سیکوشا به‌طور کامل نابود شد. تنها چند روز قبل از زمین‌لرزه، نمونه‌ی اولیه‌ی نسل جدیدی از ساعت‌های مچی در کارخانه طراحی و ساخته شده بود که خوشبختانه از زیر آوار پیدا شد.

قطعات ضربه‌گیر دیاشاک کاسیو

کینتارو با وجود فاجعه‌ای که رخ داده بود، ساخت کارخانه‌ی جدید از ابتدا را از همان روزهای اول پس از زلزله شروع کرد. چند ماه بعد فروش و ارسال ساعت‌های دیواری از سر گرفته شد. اگر به نابود شدن کامل کارخانه در زمان زمین‌لرزه دقت کنیم، شروع مجدد تولید با چنین سرعتی، حرکتی خارق‌العاده از سوی کینتارو و تیمش بوده است.

با بازسازی کارخانه، تلاش برای ساخت نمونه‌های نهایی از پروتوتایپ ساعت مچی هم شروع شد. برند سیکو (Seiko) برای ساعت مچی در نظر گرفته شده بود و در آن زمان، برخی از محصولات با نام سیکو و برخی با نام سیکوشا فروخته می‌شدند. موفقیت مهم در سال‌های بازسازی پس از جنگ نیز در سال ۱۹۲۹ رخ داد که یکی از ساعت‌های جیبی سیکوشا از سوی اداره‌ی راه‌آهن ژاپن به‌عنوان ساعت رسمی انتخاب شد.

بازسازی کارخانه‌ی ویران‌شده‌ی سیکوشا تا یک دهه بعد با قدرت ادامه پیدا کرد. درنهایت در سال ۱۹۳۲ ساختمان کارخانه در منطقه‌ی گینزا به‌صورت کامل بازسازی شد که امروز به‌عنوان مرکز مدیریت شرکت خرده‌فروشی Wako فعالیت می‌کند. شرکتی که زیرمجموعه‌ی خرده‌فروشی سیکو محسوب می‌شود.

 

ساختمان تاریخی مشهور کاسیو

کینتارو، بنیان‌گذار افسانه‌ای سیکو در سال ۱۹۳۴ به بیماری دچار شد و از دنیا رفت. پسر بزرگ‌تر او گنزو هاتوری به‌عنوان مدیر شرکت مشغول به کار شد و استراتژی جالب توجهی را به کار گرفت. او به کارخانه‌های خصوصی دیگر مجوز می‌داد تا ساعت‌هایی را با برند سیکو تولید کنند. اقدام گنزو آخرین مرحله از بازسازی سیکو و بازگشت آن‌ها به دوران اوج پیش از جنگ بود.

کمی پس از بازسازی موفق سیکو از دوران جنگ جهانی اول، ژاپن درگیر جنگ جهانی دوم شد. جنگی که تأثیر بالایی روی گروه سیکو داشت. در سال ۱۹۳۶، شرکت به آمار تولید ۲ میلیون ساعت دیواری و مچی رسیده بود و در سال ۱۹۴۵، آمار به ۲۰ هزار عدد کاهش یافت. یکی از دلایل اصلی کاهش تولید نیز اجبار از سوی دولت ژاپن بود که بسیاری از کارخانه‌‌های کشور همچون سیکو را به تولید تجهیزات نظامی واداشته بود.

به‌هرحال جنگ جهانی دوم هم به پایان رسید و سیکو این بار تلاش می‌کرد تا به بازدهی دوران پیش از جنگ بازگردد. آن‌ها در سال ۱۹۵۳ توانستند آمار خود را به ۲.۴ میلیون ساعت مچی و دیواری برسانند.

 

در سال ۱۹۵۶ یکی از نوآوری‌های مهم سیکو در تولید ساعت به جهان معرفی شد. آن‌ها قطعه‌ای به‌نام Diashock را برای استفاده در ساعت‌ها پیشنهاد دادند که مانع از وارد شدن شوک به قطعات داخلی در زمان ضربه یا افتادن می‌شد. ساعت‌های قطعه‌ای به‌نام چرخ تعادل دارند که یک محور نازک به‌عنوان محور چرخش در آن قرار دارد. محور مذکور در مقایسه با قطعات کوچک ساعت‌های مچی هم بسیار کوچک به نظر می‌رسد و ضخامتی بین ۰.۰۷ تا ۰.۰۸ میلی‌متر یا تقریبا برابر با تار موی انسان دارد. قطعه‌ی Diashock سیکو از این محور و همچنین دامنه‌ی حرکتی چرخ تعادل محافظت می‌کند.

 

در سال ۱۹۵۹ اولین ساعت خودکار سیکو به‌نام Gyro Marvel به بازار عرضه شد. برند ژاپنی برای سیستم کوک خودکار از اسم Magic Lever استفاده کرد که امروز هم در اکثر ساعت‌های خودکار آن‌ها در بازار به کار می‌رودو مکانیزم سیکو قیمت کمتری نسبت به رقبا دارد و در سال‌های اولیه‌ی عرضه با ارائه‌ی دقت بالا در کوک خودکار، به شهرت ساعت‌های خودکار در سطح جهان هم کمک کرد.

 

در سال ۱۹۶۰، یکی از مشهورترین خانواده‌‌های محصولات سیکو متولد شد. Grand Seiko نام محصول جدید بود که توسط گروهی از ساعت‌سازهای باتجربه و متخصص سیکو تولید شد. آن‌ها مأموریت داشتند تا بهترین ساعتی که می‌توانند را تولید کنند. گرند سیکو با این هدف طراحی شد که مهارت شرکت ژاپنی را در تولید ساعت‌های مکانیکی نشان دهد و دقت، شفافیت و ماندگاری بسیار بیشتر از نمونه‌های دیگر داشته باشد.

 

اولین ساعت سیکو با کرونومتر خودکار

 

در سال ۱۹۶۴، گنزو هاتوری از دنیا رفت و شوجی هاتوری جایگزین او شد. مدیر جدید تلاش می‌کرد تا بازاریابی شرکت را بیش‌ازپیش توسعه دهد. او نیاز به چنین توسعه‌ای را در خلال سفر سال ۱۹۶۲ به اروپا درک کرده بود. در اروپا از شوجی پرسیده بودند که آیا ساعت‌سازی در ژاپن وجود دارد؟ او از همین سؤال به نتیجه رسید که بازاریابی محصولات با دقت و شدت کافی انجام نشده است.

 

 

برند ژاپنی از دهه‌ی ۱۹۶۰ تمرکز روی طراحی محصولات از جنس کوارتز را شروع کرد. شهرت و اعتبار دهه‌های قبل هم باعث شد تا سیکو به‌عنوان برند اصلی زمان‌سنجی در المپیک ۱۹۶۴ توکیو انتخاب شود. سیکو ۱۲۷۸ ساعت کرونومتردار برای مسابقات آماده کرد که اولین ساعت‌های مجهز به کرونومتر کوارتز هم در میان آن‌ها دیده می‌شدند. همین بازی‌های المپیک، اعتبار جهانی فراوانی را برای برند ژاپنی به همراه داشت. اولین ساعت مچی ژاپنی مجهز به کرونومتر هم در همان سال توسط سیکو به بازار عرضه شد.

 

 

ولین ساعت کوارتزی تاریخ

 

پس از مسابقات المپیک، سیکو تمرکز خود را روی بازاریابی در آسیا و رقابت با برندهای سوئیسی معطوف کرد. قیمت پایین‌تر و مدل‌های متنوع‌تر سیکو باعث شد تا آن‌ها به موفقیت‌های قابل توجهی در بازار هدف دست پیدا کنند. همین موفقیت‌ها باعث شد تا برنامه‌های بازاریابی جهانی هم براساس آن‌ها طراحی شود.

 

در سال ۱۹۶۵ سیکو اولین ساعت مخصوص غواصی را در ژاپن به بازار عرضه کرد که تا ۱۵۰ متر مقاومت دربرابر نفوذ آب داشت. زیرساخت‌های عایق‌بندی ساعت با دقتی چندبرابری ساخته شده بودند و لایه‌های دوگانه از تجهیزات داخلی حفاظت می‌کرد. ساعت سیکو برای هشتمین دوره‌ی برنامه‌ی اکتشاف ژاپن مورد استفاده قرار گرفت.

 

 

 

ساعت پیشرفته‌ی غواصی سیکو با مقاونت تا عمق هزار متر

 

سیکو در سال ۱۹۶۷ در رقابت‌های نوشاتل سوئیس با ساعت‌های دقیق سرتاسر جهان رقبا کرد و در بخش کرونومتر توانست مقام‌های دوم و سوم را ازآن خود کند. آن سال آخرین دوره‌ی مسابقات نوشاتل با قوانین قدیمی اجرا شد که بعدا به Geneva Observatory تغییر نام داد. سیکو در رقابت‌های جدید هم با قدرت ظاهر شد و توانست همه‌ی رتبه‌های چهارم تا دهم را به خود اختصاص دهد. نتیجه‌ای که قبلا توسط هیچ تولیدکننده‌ی ساعت مچی به دست نیامده بود.

 

پس از دستیابی به اولین موفقیت‌ها در تولید و فروش ساعت کوارتز، سیکو تصمیم گرفت تا در محصولات مخصوص مصرف‌کننده هم از این ماده استفاده کند. اولین محصول، Astron 35SQ بود که در سال ۱۹۶۹ به بازار عرضه شد. ژاپنی‌ها از شعار بلندپروازانه‌ای برای محصول جدید خود استفاده کردند که به حقیقت هم پیوست: «روزی همه‌ی ساعت‌ها با این روش ساخته می‌شوند». ساعت جدید سیکو خطای ۵ ثانیه در ماه را به نام خود ثبت کرد که ۱۰۰ برابر دقیق‌تر از همه‌ی رقبای موجود بود. به‌علاوه ساعت آسترون یک سال بدون وقفه کار می‌کرد که ۲۵۰ برابر طولانی‌تر از همه‌ی ساعت‌های مکانیکی به حساب می‌آمد.

 

 

ساعت دیجیتال سیکو با قابلیت نمایش ۶ کاراکتر

 

عرضه‌ی سیکو آسترون شهرت جهانی برند ژاپنی را بیش‌ازپیش افزایش داد. آن‌ها بار دیگر به‌عنوان برند زمان‌سنجی بازی‌های المپیک (المپیک زمستانی ۱۹۷۲ ساپورو) انتخاب شدند. تمرکز سیکو بر ساعت‌های کوارتز به حد اوج رسیده بود. آن‌ها اولین ساعت زنانه‌ی کوارتزی را در همان سال و اولین نمونه‌ی کوارتزی مجهز به LCD را در سال بعد به بازار معرفی کردند. ساعت دیجیتالی سیکو، اولین نمونه در میان ساعت‌های با نمایش ۶ رقم دیجیتالی بود. محبوبیت آن سال‌ها باعث شد تا زیرمجموعه‌های بین‌المللی به‌سرعت در آمریکا، بریتانیا، برزیل و استرالیا تأسیس شوند.

 

 

شوجی هاتوری در سال ۱۹۷۴ از دنیا رفت و کنتارو هاتوری برادرزاده و پسر بزرگ‌تر گنزو جایگزین او شد. در زمان مدیریت کنتارو تولید ساعت با برندهای دیگر توسط سیکو انجام شد که برخی از آن‌ها امروزه هم به‌عنوان برندهای مشهور شناخته می‌شوند.

 

در سال ۱۹۷۵ باز هم سیکو لقب اولین را برای یکی از محصولاتش کسب کرد. آن‌ها مدل 0634 را به بازار عرضه کردند که به‌عنوان اولین ساعت کوارتزی دیجیتال با کاربرد چندگانه شناخته می‌شد. ساعت جدید مجهز به کرونومتر دیجیتال هم بود که زمان را تا یک دهم ثانیه محاسبه می‌کرد و همچنین قابلیت ثبت چند بازه‌ی زمانی (Lap) هم در آن تعبیه شده بود. ساعت سیکو در آن سال‌ها به‌عنوان یکی از مشهورترین محصولات عصر دیجیتال شناخته می‌شد.

 

 

ساعت تلویزیونی سیکو

 

سال ۱۹۷۵ با محصول انقلابی دیگری هم از سوی سیکو همراه بود. ۷ سال قبل و در ۱۹۶۸، غواصی حرفه‌ای از هیروشیما به مهندسان سیکو نامه‌ای نوشته و فشار وارد بر ساعت مچی در عمق ۳۵۰ متری غواصی حرفه‌ای را شرح داده بود. مهندسان سیکو چالش ساخت ساعتی برای مقاومت دربرابر چنین فشاری را پذیرفتند و پس از ۷ سال تحقیق و توسعه، Professional Diver's 600m را معرفی کردند. ساعت آن‌ها اولین ساعت غواصی جهان با بدنه‌ی تیتانیومی بود. محصول سیکو استاندارد جدیدی را به دنیای ساعت‌های غواصی معرفی کرد.

 

از برندهای جانبی که در زمان مدیریت کنتارو به خط تولید سیکو اضافه شدند می‌توان به Lorus اشاره کرد که برای ساعت‌های دیواری صادراتی استفاده می‌شد. Alba برند دیگری بود که ساعت‌های دیجیتالی کوارتز در ژاپن و آسیای جنوب شرقی با آن نام به فروش می‌رفتند. Pulsar هم به فهرست برندهای زیرمجموعه‌ی سیکو اضافه شد که ساعت‌های مچی مخصوص بازار آمریکا را پوشش می‌داد.

 

 

ساعت آنالوگی کوارتز مجهز به کرونوگراف

 

با شروع دهه‌ی ۱۹۸۰، سیکو برخلاف رقبا دوران دشواری را سپری کرد. اکثر شرکت‌های حاضر در دنیای فناوری در آن سال‌ها افزایش ارزش سهام را تجربه کردند، اما ارزش سهام سیکو کاهش ۵۰ درصدی داشت. آن‌ها دراولین اقدام برای مقابله با مشکل پیش آمده شرکت سوئیسی Jean Lassale را خریدند تا ساعت‌های کوارتز را در پوشش لوکس سوئیسی به بازار عرضه کنند. فروش ساعت‌های لوکس، حاشیه‌ی سود بیشتری را برای ژاپنی‌ها به همراه داشت.

 

 

استراتژی ورود به بازار لوکس هم موفقیت آن‌چنانی برای سیکو به همراه نداشت. بازیگران جدید متعددی از بازار مد به ساعت آمده بودند و برند ژاپنی باید اقدامی متفاوت برای تمایز خود انجام می‌داد. در سال ۱۹۸۲ آن‌ها با ارائه‌ی ساعت Seiko TV اقدام مهم برای برتری در بازار را انجام دادند. ساعت مذکور یک صفحه‌ی سیاه و سفید LCD داشت که سیکو از عنوان «کوچک‌ترین تلویزیون جهان» برای آن استفاده کرد. اولین برنامه‌های تبلیغاتی نیز با حضور ساعت سیکو در فیلم جیمز باند سال ۱۹۸۳ اجرا شد.

 

 

ساعت سیکو UC-۲۰۰۰

 

موفقیت ساعت تلویزیونی، برند ژاپنی را بر آن داشت تا تمرکز خود را روی نوآوری‌های جدید معطوف کنند. آن‌ها باید باز هم ساعت‌هایی تولید می‌کردند که کاری بیش از نشان دادن زمان انجام دهد. محصول بعدی، ساعت مچی Seiko Computer بود و پس از آن، LCD Pocket Color Television به بازار عرضه شد. Voice Note هم یکی دیگر از محصولات انقلابی سیکو در آن سال‌ها بود که قابلیت ضبط یادداشت‌های صوتی را تا ۸ ثانیه به کاربر می‌داد.

 

در سال ۱۹۸۷ کنتارو از دنیا رفت و ریجیرو هاتوری مالکیت سیکو را به ارث برد. او اولین مدیر خارج از خانواده‌ی هاتوری، شیرو یوشیمورا را در شرکت استخدام کرد. نام شرکت نیز در سال ۱۹۹۰ به Seiko Corporation تغییر یافت و برای اولین‌بار نام خانوادگی Hattori از آن حذف شد.

 

در سال ۱۹۸۴ سیکو بار دیگر نام خود را به‌عنوان اولین در جلوی یکی از محصولات انقلابی قرار داد. آن‌ها به‌نوعی اولین کامپیوتر مچی مجهز به ابزار ذخیره‌سازی اطلاعات را به‌نام UC-۲۰۰۰ معرفی کردند. ساعت مذکور توانایی ذخیره‌ی ۲ هزار کارکتر را داشت و شماره تلفن و آدرس و همچنین یادداشت یا برنامه‌ی زمان‌بندی را تا یک ماه ذخیره می‌کرد.

 

 

ساعت حرفه‌ای غواصی سیکو

 

ساعت‌های مخصوص غواصی همیشه در برنامه‌ی طراحی و تولید سیکو قرار داشته‌اند. آن‌ها در سال ۱۹۸۶ ساعت Diver's 1000m را معرفی کردند که از سرامیک در لایه‌ی بیرونی بدنه‌ی آن استفاده شده بود. تیتانیوم سبک و مقاوم دربرابر خوردگی رای بدنه استفاده شده بود که ساعتی با مقاومت دربرابر نفوذ آب تا عمق ۱۰۰۰ متری را به کاربر ارائه می‌کرد.

 

نوآوری در سال‌های پایانی قرن بیستم

 

 

با ورود به دهه‌ی ۱۹۹۰، نوآوری ژاپنی‌ها در تولید ساعت و وسایل دیجیتالی همراه افزایش یافت. آن‌ها ابتدا Scubamaster را در سال ۱۹۹۰ معرفی کردند که ساعتی مخصوص غواصی و مجهز به جداول مربوطه بود. از دیگر قابلیت‌های ساعت اسکوبامستر می‌توان به حسگرهای آب و عمق اشاره کرد که زمان غواصی و عمق را نیز به‌عنوان داده‌های حیاتی به غواصان نشان می‌داد. محصول بعدی Seiko Perpetual Calendar بود که به‌عنوان اولین ساعت کوارتزی جهان با تقویم کامل ۱۱۰۰ ساله به بازار راه یافت.

 

 

ساعت سیکو مجهز به جوهر الکترونیک

 

سری Kinetic محصولات بعدی بودند که در جهت نوآوری‌های همیشگی سیکو به بازار عرضه شدند. این سری امروز هم یکی از مشهورترین دسته‌بندی‌های محصولات سیکو است و از حرکت کاربر برای نیرودهی به عقربه‌ها استفاده می‌کند. سیکو فناوری مورد استفاده در سری کینتیک را با این عبارت توضیح می‌دهد: «استفاده از حرکت مچ برای تأمین نیروی مورد نیاز کوچک‌ترین و قدرتمندین میکروژنراتور جهان». ساعت‌های کینتیک از سیستم اسیلاتور وزن استفاده می‌کردند که حرکت کاربر را به الکتریسیته‌ی مورد نیاز برای حرکت دادن قطعات کوارتز تبدیل می‌کرد.

 

نوآوری بزرگ بعدی در سیکو را می‌توان به‌عنوان اولین نمونه از ساعت‌های هوشمند امروزی تصور کرد. Seiko MessageWatch در سال ۱۹۹۴ و با همکاری شرکت AT&E Corp معرفی شد. دو شرکت پس از مدتی به چالش برخورد کردند و سیکو با خرید دارایی‌های شرکت همکار، تولید نمونه‌ای جدید از ساعت مذکور را شروع کرد. ساعت سیکو توانایی ارسال پیام، نمایش پیش‌بینی آب‌وهوا، شماره‌های مسابقه‌ی بخت‌آزمایی، نتایج مسابقات ورزشی و موارد دیگر را داشت. البته باگ‌های اجرایی در ساعت جدید سیکو زیاد بودند و درنهایت تولید آن در سال ۱۹۹۹ متوقف شد.

 

 

 

سری دوم ساعت حرفه‌ای مجهز به GPS سیکو

 

سیکو با عقد قرارداد با سازمان‌های ورزشی، شهرت جهانی خود را در دهه‌ی ۱۹۹۰ بیش‌ازپیش افزایش داد. آن‌ها به‌عنوان برند زمان‌سنجی جام جهانی ۱۹۹۰ فوتبال، المپیک تابستانی ۱۹۹۲ و المپیک‌های تابستانی و زمستانی ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ انتخاب شدند. البته با وجود تمام این اتفاقات، رکود شدید در ژاپن خسارت‌های شدیدی را برای سیکو به همراه داشت که منجر به ضرردهی به‌مدت ۵ سال متوالی شد.

 

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی سیکو

 

با شروع قرن ۲۱، نیاز به بازیابی موفقیت‌ها در برند ژاپنی باعث شد تا آن‌ها تغییرات زیرساختی متعددی را در دستور کار خود قرار دهند. در سال ۲۰۰۳ سیکو بار دیگر به سوددهی رسید و معرفی محصول جدید به‌نام Spring Drive نشان از نوآوری ادامه‌دار آن‌ها در سال ۲۰۰۵ داشت. سیستم عقربه‌ی ساعت جدید در سال ۱۹۷۷ توسعه یافته بود و اولین‌بار در سال ۱۹۹۹ در یک ساعت مچی استفاده شد.

 

در سال ۲۰۰۵ سیکو ساعت آنالوگی به بازار عرضه کرد که قابلیت هماهنگ شدن با ۳ موج ایستای کشورهای ژاپن، آلمان و ایالات متحده را داشت. ساعت سیکو از نوع خورشیدی و مجهز به کنترل رادیویی بود که باز هم در نوع خود اولین محسوب می‌شد.

 

 

 

ساعت اختصاصی Spacewalk سیکو

 

Kinetic Perpetual محصول مهم دیگر سیکو در سال ۲۰۰۵ بود. ساعت جدید اولین مدلی بود که برق مصرفی خود را تولید و ذخیره می‌کند. به‌علاوه ساعت در زمان استراحت به‌نوعی به خواب می‌رود و پس از پوشیدن مجدد، زمان صحیح را نشان می‌دهد. تقویم دقیق ساعت سیکو نیز تا ۲۸ فوریه‌ی سال ۲۱۰۰ را پشتیبانی می‌کند.

 

 

سیکو را می‌توان از پیشتازان ساعت‌های هوشمند و مدرن نیز محسوب کرد. این شرکت در سال ۲۰۰۶ اولین ساعت جهان دارای جوهر الکترونیکی را معرفی کرد که اطلاعات زمان و موارد دیگر را در صفحه‌ای بزرگ به کاربر نشان می‌دهد و از همه‌ی زوایا به خوبی دیده می‌شود. ساعت جدید همچنین قابلیت انتخاب چند نوع نمایش گرافیکی را به کاربر می‌دهد که حالات نمایش شب و روز هم در آن موجود است. این ساعت موفق به دریافت جایزه‌ی Grand Prix de Geneve شد. 

 

ساعت‌های آنالوگ و خصوصا خانواده‌ی مشهور گرند سیکو هم در سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌های قابل توجهی بوده‌اند. برند ژاپنی که قبلا با ارائه‌ی مکانیزم حرکتی Spring Drive، عقربه‌های دقیق و روان را به ساعت‌های خود آورده بود، سیستمی برای لرزش ۱۰ بار در ثانیه را به ساعت جدید خود اضافه کرد. لرزش‌های سریع و زیاد در ساعت، آن را دربرابر شوک مقاوم‌تر کرده و عملکردی دقیق را هم به‌همراه می‌آورد. البته مصرف نیرو نیز در چنین ساعت‌هایی بیشتر می‌شود. 

 

 

نمای بیرونی کارخانه‌ی سیکو SII

 

با ورود به دهه‌ی ۲۰۱۰، تولید ساعت‌های با کاربری خاص در شرایط دشوار، بیش‌ازپیش از فهرست فعالیت‌های سیکو قرار گرفت. آن‌ها ساعتی به‌نام Seiko Spring Drive Spacewalk معرفی کردند که برای پیاده‌روی‌های فضایی در بیرون و داخل ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شود. ساعت جدید سیکو جایزه‌‌ی بهترین ساعت اسپرت Grand Prix d'Hologerie de Geneve را ازآن خود کرد.

 

 

فناوری EPD برای صفحه‌نمایش ساعت‌ها در سال ۲۰۱۰ توسط سیکو معرفی شد. سیستم جدید تمامی مزیت‌های جوهر الکترونیکی را به‌همراه کیفیت بالاتر در نمایش داده‌ها به کاربر ارائه می‌کند. صفحه‌ی ساعت تا ۸۰ هزار پیکسل را نشان می‌دهد که هرکدام ۴ سطح سایه‌زنی دارند. در مجموع کیفیت 300dpi در ساعت جدید سیکو قابل دستیابی است.

 

از دیگر دستاوردهای سیکو در بازار ساعت‌های پیشرفته می‌توان به ساعت‌های خورشیدی مجهز به GPS اشاره کرد که به سری Astron محصولات اضافه شدند. سیکو در سال ۲۰۱۲، Astron GPS Solar را معرفی کرد که از دریافت‌کننده‌ی GPS اختصاصی و کم‌مصرف خود در آن استفاده می‌کند. ساعت سیکو تمامی ۳۹ منطقه‌ی زمانی را شناسایی می‌کند و با ادعای دقیق‌ترین نمایش زمان به‌خاطر استفاده از GPS، به بازار عرضه می‌شود.

 

 

زیربرند مستقل گرند سیکو 

 

پس از موفقیت‌های پی‌درپی اولین ساعت GPS سیکو، تلاش برای تولید محصولات بهتر در این حوزه شروع شد. استقبال بالای بازار نیز نشان از تقاضای قابل‌توجه برای ساعت‌هایی داشت که توانایی هماهنگ شدن با منطقه‌های زمانی متعدد را داشتند. محصول جدید سیکو در این حوزه به‌نام Astron GPS Solar 8X در سال ۲۰۱۴ و با هدف جذب مشتریان جدید معرفی شد.

 

زیربرند گرند سیکو در سال‌های اخیر یکی از حوزه‌های اصلی تمرکز برند ژاپنی بوده است. پس از عرضه‌ی سیستم جدید 9R01 در سال ۲۰۱۶ برای کاهش مصرف نیروی ساعت، تلاش برای تغییر مسیر به سمت ساعت‌های اسپرت نیز برای برند گرند سیکو انجام شد. مدل‌های جدید با برندسازی Black Ceramic در زیرمجموعه‌ی همین برند تولید شدند و درنهایت در سال ۲۰۱۷ هم گرند سیکو به‌عنوان برندی مستقل به کار خود ادامه داد.

 

درحال‌حاضر، شینجی هاتوری به‌عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل سیکو مشغول به کار است که از سال ۲۰۱۰ به این موقعیت رسید. برند ژاپنی طبق آخرین آمار حدود ۱۳ هزار کارمند دارد.